همه آنچه در کشتی آزاد قهرمانی آسیا گذشت/ پایان عصر گربههای سیاه؟
ایران توسط رحمان عموزاد، یونس امامی، علی سوادکوهی، امیرحسین فیروزپور، محمدحسین محمدیان و یدالله محبی 6 مدال طلا گرفت، داریوش حضرتقلیزاده و محسن مصطفوی نیز مدالهای نقره و برنز مسابقات آسیایی را به خود اختصاص دادند تا تیم پژمان درستکار با 201 امتیاز قهرمان آسیا شود.
ایران با اختلاف فاحشی در صدر آسیا ایستاد، آن هم در حالی که در اغلب اوزان نفرات اصلیاش را به همراه نداشت و به نوعی با تیم دوم و یا شاید سوم راهی اولانباتور شده بود.
هند و قزاقستان با 151 و 149 امتیاز در ردههای دوم و سوم قرار گرفتند.
*حذف نگاه سلیقهای دستاوردی بزرگتر از قهرمانی آسیا
این دومین آزمون رسمی پژمان درستکار در قامت سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد ایران بود. تا پیش از جهانی اسلو، بسیاری انتخاب این مربی را که مدال جهانی و المپیک در کارنامهاش ندارد را محصول رفیقبازی رئیس فدراسیون کشتی میدانستند، در شرایطی که علیرضا دبیر پیش از ریاست فدراسیون نیز بارها گفته بود که به دیدگاه فنی پژمان درستکار اعتقاد راسخی دارد و بعد از اعطای حکم مربیگری تیم ملی نیز بارها تاکید کرد که این انتخاب، صرفا به خاطر کیفیت فنی مربیگری درستکار است.
تیم ملی ایران با کادرفنی جدید، در جهانی اسلو اتفاقات بزرگی را رقم زد اما باز هم برخی فاصله دو ماهه المپیک و جهانی را مطرح کرده و قضاوت در مورد کارنامه درستکار را با استناد به نتایج جهانی 2021، کار اشتباهی میدانستند.
امروز هم اگر نخواهیم نتایج مسابقات قهرمانی آسیا را بیش از حد بزرگ کنیم، اتفاق بزرگتر در جای دیگری رقم خورده است. جایی که چرخه حرف اول و آخر را در انتخاب ملیپوشان میزند. قهرمانی آسیا هیچگاه با توجه به جایگاه کشتی ایران نتوانسته و نمیتواند ملاک ارزیابی یک کادرفنی و یا کشتیگیران باشد، اما اتفاق مهم، پایبندی به چرخه است که مهمترین دستاورد آن به نوعی حذف نگاه سلیقهای نسبت به معرفی تیمهای ملی خواهد بود.
چرخهای که برای کشتی آزاد تعریف شده، نشان میدهد که پژمان درستکار و همکارانش کاری به این ندارند که کدام کشتیگیر انتخاب میشود، آنها مسیری را برای منتخبین مشخص کردهاند و براساس آن مسیر کشتی در رویدادهای پیش رویش مشخص خواهد شد.
* طبق چرخه انتخابی آزاد، ملاک حال افراد است
کادرفنی تیم ملی آزاد پیش از برگزاری مسابقات قهرمان کشوری اعلام کرد که پاداش نفرات اول این رقابتها، حضور در قهرمانی آسیا خواهد بود که یک مرحله مهم در چرخه انتخابی تیم ملی محسوب میشود. در حالی که گاهی در کشتی ایران شاهد تغییر تصمیمات در پی قهرمان شدن چهرههای جدید و خارج از پیشبینی مربیان هستیم، این بار با وجودی که شاهد قهرمانی چندین چهره جدید همچون رضا مومنی، داریوش حضرتقلیزاده و محسن مصطفوی در مسابقات قهرمانی کشور بودیم، اما پژمان درستکار و تیمش پای چرخه ماندند و حتی باوجودی که احتمال شکست این نفرات و تاثیر آن در نتیجه تیمی مسابقات آسیایی وجود داشت، همان نفرات اول کشور به مغولستان اعزام شدند.
به این شکل هم اعتبار سالهای نه چندان دور به مسابقات کشوری بازگشت و هم تعدادی جوان جویای نام موفق شدند خود را در این رقابتها در قامت یک چهره مدعی نشان دهند.
پایبندی کادرفنی به نتایج کشوری و چرخه تعریف شده نیز نشان داد که کشتیگیر باید همه حرفهایش را روی تشک بزند و این برد و باختها هستند که ادعای یک کشتیگیر را ثابت میکنند.
طبق چرخه، ملاک حال افراد است. در عین حال که این امیدواری برای همه مدعیان ایجاد شده که همه از شانسی برابر برای رسیدن به دوبنده تیم ملی برخوردارند، برای مدال جهانی و به ویژه طلا نیز ارزش زیادی قائل شده که این برای همه مدعیان ایجاد انگیزه مضاعف خواهد کرد که کسب مدال میتواند بخشی از مسیر ملیپوش شدن برای آنها در سال بعدی را نیز هموار کند، اما در عین حال هیچ قهرمانی بدون انتخابی و اثبات لیاقتش ملیپوش نخواهد شد.
*انقراض گربههای سیاه، از اسلو تا اولانباتور و بلگراد
از مسابقات جهانی اسلو که در فاصله 8 هفته بعد از المپیک برگزار شد، اتفاقی رخ داد که هم حال کشتی را خوب کرد و هم حال مردمی که کشتی را همواره دوست داشتهاند.
در مسابقات جهانی نروژ، تعدادی از حریفان که به نوعی به گربه سیاه کشتیگیران ایرانی تبدیل شده بودند را شکست دادیم که سرآمد آنها پیروزی حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور آمریکایی بود. کامران قاسمپور نیز از سد جیدن کاکسی گذشت که 4 بار علیرضا کریمی را قبلا شکست داده بود و امیرحسین زارع نیز با غلبه بر طاها آکگول و گنو پتریاشویلی کشتیگیران برتر سنگین وزن، قهرمان جهان شد.
محمد نخودی اما باوجود عملکرد خیلی خوبی که در مرحله مقدماتی وزن 79 کیلوگرم داشت، نتوانست طلسم جردن باروز آمریکایی را در فینال جهانی بشکند اما در قهرمانی آسیا این بار رحمان عموزاد که نشان داده فوقالعاده رو به پیشرفت است، با آن گارد مثالزدنی که گویی کشتی چون خون در رگهایش جاری است، موفق به شکست باجرانگ هندی شد. کشتیگیری که در این سالها ایرانیها را همیشه شکست داده بود.
نقطه عطف مسابقات قهرمانی آسیا به واقع پیروزی رحمان عموزاد مقابل باجرانگ بود. اینطور که پیداست به پایان عصر گربههای سیاه در کشتی ایران نزدیک میشویم. حالا همه قهرمانان ایرانی، حتی آنهایی که در نروژ مغلوب حریفان تکراری شدند نیز به این باور رسیدهاند که هیچ حریفی شکست ناپذیر نیست.
شاید در بلگراد، تعداد دیگری از حریفان سنتی کشتی ایران هم شکست را پذیرا شوند. همه قهرمانان این روزها با خودباوری از مصافشان با کشتیگیران روس و آمریکایی صحبت میکنند.
*کشتی آزاد در اتاق شیشهای، ادامه چرخه شفاف تا جهانی بلگراد
یکی از نکات قابل توجه در مسابقات قهرمانی آسیا، احتیاط و دقتی بود که کادرفنی تیم ملی در موضوع چلنج داشت. اتفاقی که شاید در گذشته باعث از دست دادن شانس برد در برخی کشتیها شده بود.
این بار کادرفنی تیم ملی در خصوص چلنجها خیلی هوشمندانه عمل کرد. همچنین یکدستی کادرفنی تیم ملی و همچنین اعتماد متقابل مربی -کشتیگیر کاملا محسوس است. به کشتیگیر استرس داده نمیشود و در قهرمانی آسیا به نظر از نظر بدنی و تنفسی در شرایط مطلوبی قرار داشتیم.
باز هم تاکید میکنیم که قهرمانی آسیا هرگز میدانی نبوده و نیست که کشتی ایران را براساس آن قضاوت کنیم، اما کسب 6 نشان طلا و 201 امتیاز از رقابتهایی که همیشه تک کشتیهای جذاب و تعیین کنندهای داشته، هم در عین حال چیزی نیست که به سادگی از کنارش عبور کرد.
حالا کشتی آزاد با انگیزه و امید فراوان، به سوی اتمام چرخه انتخابیاش که کاملا شفاف است، پیش میرود. چرخهای که در آن عدالت و دوری گزیدن از نگاه سلیقهای حرف اول را میزند و اگر در ادامه مسیر نیز اشتباهی در آن رویت شود، به نظر در سالهای آینده اصلاح خواهد شد.
چرخه انتخابی تیم ملی آزاد چون اتاق شیشهای است که همه چیز پیش روی کشتیگیران و مربیان قرار گرفته و قرار نیست هیچ انتخابی پشت درهای بسته باشد.